χιονάνθρωπος

μυρίζω πένθος
χρόνια τώρα
διαποτισμένος
απ' αυτό

όταν η μυρωδιά γίνεται αφόρητη
τρώω το πιο μεγάλο παγωτό
μέχρι να παγώσει ο λαιμός μου
τον κόμπο να μη καταλαβαίνω

σχηματίζω έναν χοντρό ασπρομάλλη απόντα
με το παγωμένο μου χνώτο στο τζάμι

και λέω τα κάλαντα
στους άτυχους περαστικούς